Dalen

De dalen waren vreeselijk diep

En hoe of ik ook om verlichting riep

of hulp in mijn oneindig verdriet

de verlangde kracht die kwam maar niet

Er bestaat een God, dat geloofde ik zeker

Maar drinken moest ik eerst de beker

Ik moest eerst door het diepe gaan

en me door dikke duisternis slaan

En toen plots merkte ik, zag ik soms licht

De wereld kreeg ook een liever gezicht

En zo nu en dan, al was het maar even

ging ik zelfs houden van het leven

Dat kwam zo steeds een beetje meer

Het leven deed vaak wat minder zeer

En nu:

De beurze plekken schrijnen nog wel

maar ik zit toch een stuk beter in mijn vel!

Naar: Marjon Hulleman uit de bundel Pret-tiger

Home