Geachte heer, mevrouw,

 

Een korte inleiding:

In 2005 schafte ik een computer aan, ging het internet op en ontdekte al snel een website met de naam: www.oranjeboompleinbuurt.nl. Deze site was net opgestart. Dat is in een buurt waar ik ben geboren en opgegroeid. Ik nam contact op en begon toen met het schrijven van verhaaltjes uit mijn jeugdjaren (jaren 50) en stuurde die steeds op en werden ook gelijk geplaatst. Zo kreeg die site ook wat meer vorm. Doch, in 2006 vond ik de tijd rijp om zelf een site op te starten en noemde deze: www.breda-en-alles-daaromheen.nl.

 

Mijn eigen website:

De bedoeling was om artikelen te gaan plaatsen - van allerlei aard - die door lezers zouden worden ingezonden. Een min of meer sociale website, zeg maar, zonder commerciële doeleinden. Ook schafte ik een nieuwe fotocamera aan en ging aan de slag met het nemen van foto’s van dorpen rond Breda. Inmiddels heb ik er al zo’n 170 gehad. En deze rubriek (dorpen rondom Breda in beeld) is het paradepaardje van de site. Daar wordt massaal naar gekeken, vanuit alle windstreken.

 

De tijd die overblijft besteed ik aan het plaatsen van voornamelijk ingezonden stukken, van lezers die ik in een vrij korte tijd heb leren kennen. Op advies van een van die lezers, met juridische kennis, heb ik voor de goede orde een disclaimer op de site geplaatst. Want het plaatsen van artikelen vind ik dan wel leuk en spannend werk, maar het is heel moeilijk te achterhalen waar ‘het’ allemaal vandaan komt. Zo heb ik wat meer zekerheid om eventuele problemen van welke aard dan ook te voorkomen. Maar toch kwam het in de loop der tijd al eens voor dat ik een vriendelijk verzoek kreeg om een artikeltje of foto weg te halen. Ook wel eens een eigengemaakte foto. Daar heb ik altijd onmiddellijk gehoor aan gegeven.

 

Hier komt het probleem:

Volgens fotograaf Dijkstra uit Vlaardingen plaatste ik op 9 juli 2009 een artikel: “Regels nodig voor aftappen journalisten:”

De bron was: (http://www.bndestem.nl/algemeen/binnenland/5228433/Regels-nodig-voor-aftappen-journalisten.ece).

 

Wie dit naar mij stuurde weet ik helaas niet meer, maar er moet een foto bij zijn geweest van Jolande van der Graaf. Deze foto is later wellicht door mij bij het artikel geplaatst. Deze foto is hét grote probleem waar het hier allemaal om draait. Op 17 mei 2010 kwam er namelijk een claim binnen van 1000 euro voor het plaatsen van deze foto. Een jaar later dus.

 

Ik heb inmiddels uitgezocht dat de bewuste foto vermoedelijk uit de Telegraaf komt en wel uit een artikel van 19 juni 2009:

http://www.telegraaf.nl/binnenland/4199331/__Schande_AIVD___.html

 

De fotograaf had de foto ontdekt op de sociale website van mijn zoon: www.webscene.nl. Deze site neemt automatisch de artikelen over welke op mijn site worden geplaatst. Dat zijn er dagelijks gemiddeld 10 stuks. Zo blijft zijn site ook levendig. Mijn zoon nam terstond contact met mij op met het advies om zo spoedig mogelijk de bewuste foto te verwijderen. Uiteraard deed ik dit meteen. Ik heb gelijk het hele artikel verwijderd, dat was wel even zoeken, want hij zat inmiddels al een eind weg in mijn archief.

 

Ik heb ook gelijk contact opgenomen met Kim Zuijderwijk van het advocatenkantoor en medegedeeld dat het artikel (inclusief foto) van mijn site afkomstig was. Ik heb ook gelijk verteld dat mijn site slechts een hobbysite is en het een bezigheid is om de tijd als aow-er een nuttige invulling te geven. Ik vertelde er ook bij dat ik juist voor zulke situaties een disclaimer op de site had staan. Kort daarna kwam het antwoord dat de claim teruggeschroefd was tot 400 euro. Dus de schade (?) was ineens 600 euro minder. Of het kan zijn dat het bedrag werd verlaagd uit medelijden met mijn huidige situatie als aow-er? Misschien.

 

Doch, weer een tijdje later kwam een definitieve claim ‘binnenrollen’ van 400 euro. Vanaf dat moment ben ik me gaan beroepen op mijn disclaimer en ik vond dat de fotograaf mij in de gelegenheid had moeten stellen de foto te verwijderen alvorens een claim te sturen. Volgens het advocatenkantoor zou bovendien die disclaimer niets voorstellen, maar daar heb ik me toch steeds aan vastgehouden. “Ik wist helaas niet beter!” Bij navraag zeggen sommigen dat een disclaimer wel degelijk rechtsgeldig is. Uiteraard voel ik me bij deze min of meer in het ootje genomen. Ik heb ook gelijk medegedeeld dat ik vanaf dit moment niet meer zou corresponderen, omdat ik er zeer van overtuigd was dat hier de kous mee af diende te zijn. Daarmee leek inderdaad de zaak ten einde, want ik zag en hoorde niets meer.

 

Meer dan een jaar later:

Doch, ruim 1 jaar later, jawel, één jaar, kwam er nog maar eens een bericht van het advocatenkantoor, waarbij werd vermeld dat de cliënt (de fotograaf dus) de zaak weer had opgepakt, met wederom het verzoek die 400 euro over te maken. U zult begrijpen dat ik daar zeker niet op in ben gegaan. De hele kwestie was voor mij al geruime tijd een gesloten boek! De foto en het artikel waren een jaar geleden al door mij van de site verwijderd.

 

Maar heel snel kreeg ik wéér een mail waarbij de dreiging - van het advocatenkantoor uit - nu wel heel erg groot wordt. Op 27 oktober j.l. kreeg ik namelijk een concept van een dagvaarding via mijn mailbox binnen, bestemd voor de deurwaarder en de kosten zouden behoorlijk gaan oplopen. Er is ook een aanhangsel bij en dit is een hele lange lijst (overzicht) met argumenten boordevol juridische termen. Ook ben ik nog steeds van mening dat ik heb gehandeld naar eer en geweten.

 

Voor de goede orde heb ik inmiddels alle artikelen die ooit zijn ingezonden van mijn site verwijderd en ben als het ware opnieuw begonnen. Ik plaats nu nog slechts artikelen die ik zelf heb uitgezocht, waarbij, als het gaat om artikelen uit kranten slechts een link naar dat artikel geef. Dieplinken heet dat en is wettelijk toegestaan. Zo ben ik er zeker van dat er geen nare mailtjes meer binnenkomen!

 

 

Toegevoegd verslag:

 

De reden waarom fotograaf Dijkstra een claim naar mij stuurde zou zijn gekomen doordat hij schade heeft geleden. In dat geval had hij mij volgens de gebruikelijke gang van zaken moeten verzoeken dan wel sommeren om de foto te verwijderen. Dat is niet gebeurd.

 

Hoe ging het toen:

Rond de tijd dat de bewuste foto op het internet terecht kwam, waren er altijd veel lezers die artikelen instuurden - van allerlei aard - en ook in diverse vormen. Van krantenknipsels, complete uitgetypte teksten tot linken naar interessante sites. Die werden dan door mij bewerkt tot een goede lay-out en daarna op de site geplaatst. Ik had het er maar druk mee.

 

Wat gebeurt er met het artikel:

Alle zoekmachines hebben de gewoonte om na een bepaalde tijd het artikel te herkennen, Doch, hele grote websites, zoals onder andere vele dagbladen, hebben altijd voorrang en komen bovenaan de zoeklijst. Zelfs op de dag van plaatsing. Daar is een mogelijkheid voor dit te regelen. Wat gebeurt er met artikelen van kleine websites en dan toch zeker van hobbysites? In de meeste gevallen kun je de artikelen zo’n beetje achteraan de zoekpagina’s terugvinden en soms al helemaal niet. Dat houdt in dat het artikel waar het hier om ‘draait’ (inclusief die foto) nauwelijks op mijn site is bekeken. En tevens heel beperkt op de sociale website van mijn zoon, want die site is nog ’n heel stuk kleiner dan die van mij. Dit artikel had een grote nieuwswaarde. Het artikel is slechts gelezen door de inzender, ikzelf uiteraard en nog een enkel andere. Deze conclusie kan ik trekken omdat ik dit heel vaak bekijk en reeds jaren lang, via mijn webstatistieken!

 

Welke artikelen komen dan wel bovenaan de zoeklijst, althans in het geval van mijn site:

Op mijn site heb ik een rubriek die heet: “Dorpen rondom Breda in beeld.” Alleen deze titel al zorgt er voor dat ik daarmee helemaal bovenaan sta. Er bestaat namelijk geen enkele andere site op de wereld met deze titel. Ook mijn rubriek: moppenrubriek is op de eerste zoekpagina terug te vinden. De rest slechts op achterliggende pagina’s of soms helemaal niet (onvindbaar).

 

Uiteindelijke conclusie:

Ik kan daarom met zekerheid stellen dat toen het artikel - het had een hoge nieuwswaarde - met de titel: “Regels nodig voor aftappen journalisten” (inclusief de foto van Jolande van der Graaf) door mij werd geplaatst, dat het toen minstens enkele dagen heeft geduurd alvorens deze zichtbaar werd op een zoekpagina en dan ook nog eens op een achterafpagina. De reden is duidelijk: te veel concurrentie van grote sites, het artikel is door mij ook nog eens minstens één dag later geplaatst en verder geldt ook het principe: altijd achteraan sluiten. De foto is dus slechts minimaal bekeken.

 

Claims:

In het algemeen gesteld lijkt mij het nooit verstandig om een schadeclaim te sturen naar kleine sites die bovendien ook nog eens geen commerciële functie hebben. Als er een copyright-foto wordt gebruikt is dat meestal per vergissing en in het bovenstaande heb ik al aangegeven dat de schade zeer beperkt is. Tenzij een site ’n uitzonderlijk artikel plaatst met een hoge nieuwswaarde.

 

Nog een belangrijk punt: Na regelmatige controle via mijn webstatistieken is het mij opgevallen dat de meeste bezoekers mijn site binnenkomen via zoekmachines, zeker zo’n 95%. (Google het meest). En dat zal bij andere gelijkaardige websites veelal hetzelfde zijn.

 

 

 

Kees Wittenbols (Geb. 04-08-1944)

 

Withof 22 – 4851 CL Ulvenhout

 

[email protected]

 

28 oktober 2011

 

 

Home