Bron: BN-DeStem
Ondanks de kredietcrisis
moet je gewoon durf hebben
Ondanks de kredietcrisis zien
huizenverkopers de toekomst vol vertrouwen tegemoet:
“Je moet gewoon doorgaan.”
Hélène Verrest, zelf
makelaar: “De vraag zoekt toch zijn weg, ook al is het wat
vertraagd.”
ROOSENDAAL
- Zeker, makelaar Hélène Verrest uit Roosendaal
kent ze,
de mensen die met twee huizen zitten.
En met twee hypotheken. Sterker, na even praten komt de aap uit de mouw: ze
zit zelf met twee huizen. Haar huidige woning aan de Martinusdonk staat nu ruim
een half jaar te koop. “En op 19 februari krijgen we de sleutels voor ons
nieuwe huis, in Laagveld, hier in Roosendaal. De aannemer zou vóór
de bouwvak opleveren, maar hij heeft een sprintje getrokken. We kunnen er over
goed twee weken in.” Oei, als de hele spraakmakende vastgoedgemeente
waarschuwt dat je eerst je huis moet verkopen, voordat je naar een nieuw
exemplaar omkijkt, hoe kan dan uitgerekend een makelaar in de val trappen?
Hélène Verrest wordt er niet bijster zenuwachtig van. “We -
mijn man is ook makelaar! - gaan dit huis echt wel kwijtraken. Toen we het in
juni vorig jaar te koop zetten, was er nog geen kredietcrisis, maar we wisten
echt al wel dat we een draai aan het maken waren van een verkopers- naar een
kopersmarkt. De markt zat al langer op slot en de kopers hebben het voor het
zeggen. Ik ga dan ook niet alsnog nerveus worden. Nu al heb ik het idee dat er
minder woningen op de markt komen. Er gaan ook nieuwbouwprojecten stilvallen.
De vraag zoekt toch zijn weg, ook al is het wat vertraagd. Daarom ben ik ook
niet bang dat de prijzen erg zullen inzakken, zeker niet met de huidige rente
van om en nabij de vijf procent.”
Hypotheekverstrekkers meldden afgelopen vrijdag dat er in januari opvallend
meer starters waren. Ook makelaar Verrest ziet het zonnetje alweer lichtjes
door het onroerend goed priemen. “Het laatste kwartaal van 2008 was
helemaal niets. 's Maandags heb ik altijd volop e-mails van belangstellenden
die in het weekeinde hun ‘mind’ hebben opgemaakt. De laatste
maanden zat er niets in mijn box. In januari weer wel. We hebben twee of drie
bezichtigingen in de week. Met achttien huizen in de verkoop is dat niet
slecht. We hebben in januari ook een pand verkocht, het eerste sinds
september.” Met de vraagprijs voor haar eigen woning (390 mille) gaat
Verrest niet naar beneden. “Een vrijstaande woning met ruime living en
vier slaapkamers, met een behoorlijke tuin en twee terrassen: ik denk dat we
scherp zitten, al is er natuurlijk altijd te onderhandelen.” In een half
jaar tijd heeft Verrest vier bezichtigingen gehad. “Van twee kijkers heb
ik niets meer gehoord. Eén koos voor nieuwbouw, dan kun je naar eigen
smaak bouwen of inrichten. En de vierde was erg enthousiast, maar die wilde
uiteindelijk per se vijf slaapkamers en ik heb er maar vier. Ja, dat heb je met
een kopersmarkt. Ik maak wel mee dat mensen afhaken vanwege een houten
verdiepingsvloer.”
Kieskeurige aspirant-kopers: Angele van de Meerendonk uit Halsteren kan
erover meepraten. Zij heeft een luxe bungalow te koop aan de Burgemeester
Elkhuizenlaan. Een woning die gelijkvloers heet te zijn, maar enkele
slaapkamers zijn alleen via een trapje van twee treetjes te bereiken. “En
dan haken vijftigplussers die heel ver vooruitkijken af. Die kennen iemand van
in de zeventig die in een rolstoel zit en dan ga je. De prijs van 415.000 euro
is niet het probleem. Maar de twee treetjes wel.” Angele van de
Meerendonks huis staat twee maanden te koop. Ze had tot nu toe vijf kijkers en
dat stemt haar niet somber. “Ik vind het niet slecht, al was het vroeger
beter. Tien jaar geleden zette ik mijn vorige huis in Roosendaal op een dinsdag
te koop. Op vrijdag was het verkocht. Maar kredietcrisis? Volgens mij valt het
wel mee. Ik kom er wel vanaf. Een verbouwd huis, nieuwe keuken en al, de koper
kan er zo in.” Ze wil zelf kleiner gaan wonen. “Ik ben ook niet
zo'n tuinierster, dat scheelt. Als mijn Open Dag erop zit, ga ik naar een huis
in het centrum van Bergen op Zoom kijken, in de Willem l straat. Zowel qua
oppervlakte als qua prijs zo ongeveer de helft van het mijne. Met een klein
tuintje, voor een appartement vind ik het nog wat vroeg.”
Ad en Reggy Deleij wonen al veertien jaar aan de rustig gelegen Europalaan
aan de rand van het centrum van Etten-Leur. Drie maanden geleden zetten ze hun
huis te koop. Ze laten op deze Open Huis Dag juist de eerste kijkers uit:
moeder met kind. “Die vrouw zag er wel wat in, ze wil terugkomen met haar
man. Ons huis is best in goede staat. Nieuwe hr-ketel en alles doet het. Die
mevrouw kwam net uit een huis waar de vaatwasser het niet deed. Dat is toch
minder.” De Deleijtjes denken dat hun woning met een vraagprijs van
227.500 euro goed in de markt ligt. “Zeker bij starters. Gezinnen kunnen
hier uit de voeten. Ruime woonkamer en keuken, drie slaapkamers plus een
zolderkamer.” Het mag dan misschien geen storm lopen, Ad en Reggy raken
hun huis wel kwijt, daarvan zijn ze overtuigd. “Per slot hebben we maar
één koper nodig.” Zelf zoeken ze iets buitenaf, waar ze hun
shetlandertje kwijt kunnen en een kippetje en een geitje kunnen houden.
“We maken geen haast. Eerst dit maar eens kwijt zien te raken.”
In Willemstad zitten Suanne en Patrick Bitter op kijkers te wachten. Ze
hebben nog niemand gezien, maar hun huis staat ook pas drie weken te koop. Ook
zij zijn opvallend welgemoed. Ze hebben zelfs al bijna een ander huis gekocht.
Twee straten verderop nota bene. “Wij willen hier niet weg. We zitten
hier ideaal met drie kleine kinderen en een school binnen handbereik. Het is
een heel kindvriendelijke wijk. We hebben inderdaad een ander huis op het oog,
met een heel grote tuin en een aanbouw. Meer ruimte is altijd fijn met
opgroeiende kinderen, hoewel dit huis ook al bepaald niet klein is, zeker niet
voor een rijtjeshuis. En voor iemand die ook veel ruimte zoekt hebben we voor
een meerprijs van 25 mille nog een tweede garagebox te koop. Die kunnen we ook
los verkopen, want daar zijn liefhebbers voor.” Suanne en Patrick zitten
niet op een schopstoel, maar als ze de kans krijgen, willen ze graag
doorstromen. “Dat zou iedereen moeten doen,” meent Suanne.
“Crisis? Je moet gewoon doorgaan. Wij durven het toch ook aan. We zijn al
bij de bank geweest en die maakte ook geen probleem. Ik heb er echt niet zo'n
hard hoofd in. Als anderen dat nou ook niet hebben, dan zijn we die crisis ook
zo de baas. Beetje optimisme graag.”
2 februari 2009