Turkije

Blauwe Moskee - Instanbul

Een eerlijke mening geven over een land valt mij in ’t algemeen niet zwaar. Bij Turkije ligt dat toch wel wat gecompliceerder. Natuurlijk kan ik u verhalen wat ik op diverse reizen in dat mooie land heb meegemaakt. Ik kan u wijzen op diverse opmerkelijke zaken, toeristische hoogtepunten en ook op ‘valkuilen’ voor toeristen. Ik vraag mij dan wel af of ik wel helemáál eerlijk ben tegen u en juist datgene verzwijg waar ik van doordrongen ben. Ik heb namelijk een erg ‘dubbel’ gevoel tegenover Turkije en de Turkse volkeren. Het land is prachtig, de wegen zijn goed, heel, heel veel mensen zijn uitermate vriendelijk, behulpzaam en oprecht geïnteresseerd. Natuurlijk willen ze ook wat verdienen aan de toeristen! Waar niet? Dat is ook geenszins een probleem! Zelfs het mij erg storende fenomeen van de zogenaamde ‘lokkers’ bij winkels en restaurants, die je haast naar binnen sleuren om wat te kopen of te gebruiken moet je maar op de koop toenemen. Erg onprettig en zeer irritant dat is het zeker. Toch als je achter de soms moeilijke financiële schermen kunt kijken, dan ga je er wel wat van begrijpen. Maar zelfs dát stoort mij niet het meest en dat zit me ook niet al te erg dwars. Welk dubbel gevoel heb ik dan bij dit land en zijn volk? Wel, ‘frank en vrij’ gesproken het is de: “Verborgen agenda van de Islam.” Het is namelijk een feit dat Turkije bijna een 100% Islamitisch land is. De enkele duizenden andersdenkenden maken tesamen absoluut nog geen 1% van de bevolking uit en de andersdenkenden die er leven en wonen hebben het voorwaar niet gemakkelijk! Het enige positieve van dit cijfer van 99% is voor mij het feit dat er in Turkije een zeer grote minderheid woont aan Alewieten. Dat zijn geen Soennitische Moslims, neen zij zijn zelfs van Sjiietische oorsprong. Doch in de praktijk van alledag zijn zij een stuk toleranter, liberaler en zeker niet fanatiek te noemen. Dit vooralsnog! Ik heb mij uit puur persoonlijke interesse zéér verdiept in de Islam en in al zijn verschijningsvormen. Als je al deze verschillende soorten van de Islam diep op je laat inwerken en dat los van zaken die door de cultuur gevormd zijn, dan kun je op basis van de Koran en de Hadiths niets anders concluderen, dat het uiteindelijke streven van de Islam niets anders is dan totale wereldheerschappij. Ook genoemd het Dar es Salaam!

Aya Sofya – Istanbul

Want in de grond genomen zal een echte Islamiet u nimmer als niet-Islamiet echt helemaal accepteren en zeker niet als een compleet gelijkwaardige! Doet hij of zij dat wel dan zijn er drie mogelijkheden:

1. Hij of zij veinst en dát mag onder bepaalde omstandigheden binnen de Islam tegenover buitenstaanders, zij die dus geen deel uitmaken van de Umma (de Islamitische geloofsgemeenschap).
2. Hij of zij heeft absoluut geen notie en kennis van wat de eigen religie leert.
3. Hij of zij heeft de Islam afgezworen en is als zodanig dan ook niet meer aan te merken als zijnde een Moslim/Islamiet.

Bosporus

Conclusie: In twee van de drie gevallen schuilt er voor de niet-Islamiet dus een ernstig gevaar. Mét deze kennis gewapend ga je de achtergrond van een land of een volk ongetwijfeld anders bezien. Ik zal u in dit gedeelte twee voorbeelden geven en het daarbij laten. De geschiedenis leert ons dat met name ‘grond’ (land), eenmaal in handen van Islamieten nimmer meer mag worden afgestaan aan ongelovigen. Dát is ook één van de diepliggende oorzaken en reden van het schier onoplosbare conflict in het Midden-Oosten en met name met Israël. Dit voorbeeld staat model voor elk conflict in de wereld waar Islamieten bij betrokken zijn. Tel zelf maar na, dat zijn ongeveer 90% van alle conflicten ter wereld. Ook in het klein ziet u een zelfde verschijnsel. U kunt van een Islamiet in principe alles kopen, behalve zijn grond! Of u moet ook Islamiet zijn en dan pas is het mogelijk, maar nog moeilijk. Zo weet ik uit hun eigen geschriften dat hun agenda best ‘rekkelijk’ is. Maar het uiteindelijke doel staat zondermeer vast. Islamitisering van de gehele wereld. Zie bijvoorbeeld ook de recente poging van de huidige Turkse regering, om op basis van Islamitische principes, het gebruik van alcohol in de praktijk zo goed als onmogelijk te maken. Dit met een prijsverhoging van bijna 500%! Als dit wordt doorgezet dan hoef je geen ‘koffiedikkijker’ te zijn om te voorspellen dat de toeristenindustrie van Turkije helemaal onderuit wordt gehaald. Wat is de volgende stap? De sharia invoeren? Nu ik u van deze feiten verhaald heb, durf ik verder te gaan en gerust en eerlijk te schrijven over dit toch prachtige land met zijn opvallend vriendelijke bevolking. Maar u begrijpt nu in ieder geval mijn terughoudendheid en reserve die je wellicht volgens velen niet zou moeten laten meetellen, maar ik kan niet anders! Ik hoop dat u op die grond mijn ‘dubbel’ gevoel ten aanzien van Islamitische landen begrijpt of kunt billijken.

Mausoleum Atatürk - Ankara

De huidige seculiere Turkse republiek is de opvolger van het vroegere sultanaat dat zich uitstrekte van Perzië/Iran tot diep in Joegoslavië en bovendien het hele huidige Midden-Oosten inclusief Israël omvatte. De stichter van de nieuwe Turkse republiek was Mustafa Kemal Pascha (Atatürk). Die na het debacle dat Turkije gekend had na de Eerste Wereldoorlog in 1922 de sultan afzette en een jaar later in ’23 de oprichter werd van de nieuwe Turkse republiek. In 1924 schafte hij de religieuze rechtbanken af en 4 jaar later hield de Islam op staatsreligie te zijn. Dit soort mensen verdient hulde in mijn belevingswereld! De vraag blijft of hij ver genoeg is gegaan met zijn hervormingen! Je ziet heden ten dage weer een tendens terug naar oude en Islamitische waarden.

Atakule Toren – Ankara

Het huidige Turkije, waarvan slechts een miniem gedeelte op Europees grondgebied ligt, het zogenaamde Trachië, bij ons beter bekend als Europees Turkije is vooral bekend doordat de grootste stad van Turkije daar gelegen is. Nog net in Europa aan de Bosporus, de zee-engte tussen de Middellandse en de Zwarte Zee. Lange tijd was Londen de grootste stad van Europa en Moskou was nr. 2. Nu is het overduidelijk Istanbul met wel 17 miljoen inwoners naar men beweert. Istanbul dat vroeger in de Griekse tijd Constantinopel heette en daarvoor stond het bekend als Byzantium, de hoofdstad van het Oost-Romeinse rijk. Deze stad, neen, deze metropool moet u gezien hebben, al was het maar eens in uw leven! Dan laat ik de prachtige moskeeën, paleizen en zeker de Aya Sofia, vroeger kathedraal, later moskee en nu museum, maar voor wat het is. De reisgidsen geven u beslist alle informatie, bladzijdes vol. Maar ga in ieder geval naar de grote Bazaar, een héle andere wereld en toch zo relatief dichtbij!

Let wel dat u zich erop moet voorbereiden dat men u onmiddellijk herkent als westerling(e) en dus als een rijke toerist, hoe u zich ook kleedt! Eén belangstellende blik van u op een der ontelbare attributen en snuisterijen die daar te koop zijn en de verkopers hebben het in de gaten. Voor u het zich goed en wel realiseert zit u met een kopje sei (thee) in de hand en wordt u vakkundig aangepakt en ‘rijp’ gemaakt tot aankoop! Alles zal ‘uit de kast’ worden getrokken om u te bewegen het getoonde sieraad, vloerkleed of wat dan ook te kopen. Al uw bezwaren worden of ‘weggewuifd’ of ter plekke opgelost! In mindere mate maar toch ook redelijk overtuigend en soms zelfs wel eens dwingend overkomt u hetzelfde bij de vele kraampjes en stalletjes en andere winkels. Ik was er zelfs niet immuun voor en heb me sokken aan laten praten aan de prachtige kade bij een oude verdedigingswal. Mijn belangstelling ging zeker niet naar uit naar die sokken. Ik draag ze nooit! Turkije is voor ons een ‘goedkoopte-eiland’ maar niet alleen voor ons. De Russen hebben Turkije ook ontdekt en ze zijn er met massa’s neergestreken. Alleen al in Istanbul verblijven er honderdduizenden! en niet alleen in Istanbul!

Theater Efez

Istanbul bezoeken en de rest van Turkije overslaan is net zoiets als New York bezoeken en dan zeggen dat u in Amerika geweest bent. Het land heeft meer en veel meer te bieden. Istanbul mag dan wel de grootste stad van Turkije zijn, het is niet de hoofdstad. Dat is Ankara. Ruim 5 tot 6 uur verder rijden in Anatolië over een goede autosnelweg. Ankara was in de jaren twintig van de vorige eeuw een onbeduidend stadje van enkele tienduizenden inwoners. Nu dus de hoofdstad met naar men beweert wel vijf miljoen inwoners. Een toeristisch hoogstandje zal het wel nimmer worden. Daarvoor is de stad té modern en alleen het mausoleum van Atatürk bezoeken is voor ons toch niet echt een hoogtepunt te noemen.

Onderweg naar Ankara komt u echter wel bergen tegen. Bergen waar ook in de wintermaanden wel degelijk aan wintersport wordt gedaan. Want tjonge jonge, het kan in het Turkse binnenland aardig vriezen in de winter en sneeuw is zeker geen onbekend fenomeen. De westkust is een groot openluchtmuseum. In mindere mate geldt dat ook voor de zuidkust. Met wat kennis van de oude Griekse geschiedenis en de mythologie heeft u er uw handen vol aan! Eén vakantie is nooit genoeg om alles ook maar summier te gaan bekijken wat een beetje van importantie is. Laat staan de eveneens interessante rest. Dan denk ik aan Efez, het oude Efeze, niet zover van de bekende badplaats Kusadasi. Als u dit wilt missen behoort u beslist tot de ‘orde der cultuurbarbaren.’ Zo’n oude wereldstad en nog zó intact, adembenemend! Laat u alleen niks wijsmaken wie daar allemaal volgens de Turkse gidsen liggen begraven. Hun zienswijze is hoogst twijfelachtig en helaas voor hen, ook erg onwetenschappelijk!

Bibliotheek – Efez

Velen gaan echter naar de prachtige badplaatsen aan de zuidkust: Antalya en Alanya. Schitterende steden, prachtige stranden maar ook daar kunt u uw hart ophalen bij de in de buurt liggende oude vindplaatsen, alwaar de antropologen en archeologen nog jaren werk hebben. Dit is waarlijk ‘antieke bodem’ en er ligt een berg geschiedenis, niet te vatten. De meeste toeristen komen echter voor de prachtige zee, de mooie baaien, het heerlijke eten en de altijd aanwezige zon. Als u nou echt een zon en zeeliefhebber bent. Ga dan eens met een Gülüt mee. Een authentieke Turkse zeilboot (met ook een motor voor windstilte). Deze vaartuigen hebben diverse hutten met comfortabele bedden en er vaart tenminste altijd een kok mee. Tien, soms een paar meer, soms minder passagiers zijn dan de gelukkigen en de tochten duren enkele dagen tot pakweg een week. U komt dan in de mooiste baaien waar u anders niet kunt komen! De schipper, die ook meestal tevens de eigenaar is, zal het als een eer beschouwen u de mooiste plekjes te laten zien en voor visliefhebbers … moet ik nog meer verraden? Doen!, het kost een beetje en u krijgt … heel veel! Een meer dan ideale manier om te ‘ontsnappen’ aan het massatoerisme is haast ondenkbaar!

We hadden het over eten, ha ha! De Turkse keuken is een der beste ter wereld. Volgens kenners is het de derde beste en zeer variabel en gezond! Stel, u komt in een restaurant en de kelner of de eigenaar begrijpt u niet en omgekeerd. Geen nood! In tegenstelling tot bijvoorbeeld een Chinese keuken waar u geen stap binnen kan en mag zetten, zo anders is het bij uw Turkse gastheer. U wordt dan zeker in de schone keuken meegenomen en u wijst gewoonweg aan wat u lekker vindt. Dan zijn alle communicatieproblemen opgelost nietwaar? De grote verschillen in prijs van gerechten die wij in ons land kennen, dat is daar wel even anders. Natuurlijk kost een goede steak meer dan een ‘kebabje.’ Ik ben er nog nooit aan miskocht geweest en ‘verdorie’ wat kan het soms lekker zijn.

Haven Kusadasi

Hotels en hotels, ja er zijn grote verschillen, zelfs hele grote verschillen! Wij waren eens in de buurt van Mersin, wat verder naar het oosten. We reden voorbij een dorpje wel zo idyllisch, zo puur natuur en met zó een mooi strand. Het was echt een paradijsje. Geen grote kolossen van hotels, neen dit dorpje was nog onaangeraakt door de grote projectontwikkelaars. Het hotelletje dus ook! Het stond er al eeuwen! De kamers hadden een cementen vloer. Heel mooi glad gemaakt en met een emmer water was de hele vloer in een ‘wip’ klaar en schoongeveegd. Vanuit het hotelletje liep je direct het strand op en een paar stoelen maakten dan het hele terras. Een kamer kostte per nacht voor 2 personen nog minder dan een bioscoopkaartje voor één persoon bij ons. De vogels zaten in de ochtend op je venster muziek te maken en het water van de zee hoorde je ruisen. Een paradijs! Aan een ding erger ik me echter wel in Turkije. De vele en soms hele vieze en volgens sommige ook nog gevaarlijke loslopende honden en niet te vergeten de massa’s katten. Verwilderd, verwaarloosd en onder de vlooien en ander ongedierte. Hongerig en schuw, levend als verschoppelingen. Tja, dat is onder andere de invloed van de Islam, volgens de Islam zijn dat namelijk onreine beesten. Maar om ze dan zo te moeten behandelen?

Haven Antalya

Tijdens mijn grote reis door het Midden-Oosten (zie Irak en Syrië) ben ik dus ook in de gelegenheid geweest het oosten van Turkije te bekijken. Het gebied van de Koerden die al sinds mensenheugenis met de Turken in onmin leven. Het oosten is arm en sommige dorpen zijn niet om aan te zien. Toch zie je langzaam maar zeker een economische verbetering. Het zal nog wel heel lang duren alvorens die streek zich ontwikkeld heeft tot toeristisch gebied. Ik vrees dat het er nimmer van zal komen. Neem de noordkust, vrijwel onbekend en hier zijn toch geen Koerden te vinden, dus ook geen gevaar voor binnenlandse schermutselingen, maar dat is ook meer dan een bezoek waard. Oude steden met machtige burchten en mooie havens. Vreemd genoeg nog niet ontdekt door de toeristen. Vanuit deze havens kunt u ook een meerdaagse trip maken naar Georgië of de Zwarte Zee oversteken naar de Krim (Oekraïne). Niet duur en een echte aparte vakantie-ervaring!

Alanya

Dan nog een paar algemene gegevens: Turkije heeft ruim 73 miljoen inwoners en dat aantal stijgt met de dag in zeer rap tempo! Er is een bevolkingsaanwas van meer dan 2% per jaar! Voor de rekenaars onder u! Stadjes die enkele decennia amper te vinden waren op de kaart zijn intussen uitgegroeid tot bijna of zelfs meer dan miljoenensteden. Daarnaast leven er nog miljoenen en miljoenen andersoortige Turken en niet eens zover van Turkije vandaan! De voormalige Sovjet-republieken zoals Kazakstan, Azerbeidzjan, Oezbekistan, Turkmenistan, Kirgistan en Tadzjikistan zijn eveneens Turkse volkeren. De talen van deze landen liggen zo dicht bij elkaar en zijn in wezen een vorm van het Turks. Men kan elkaar ook zeer goed verstaan. Dan leven er nog Turkse stammen en volkeren in wat nu Rusland of Siberië heet. Allen tesamen vormen zij één grote bevolkingsgroep van enkele honderden miljoenen mensen! Met Arabieren hebben de Turken dus niets uit te staan, alleen de religie. De Islam is wat hen met de Arabieren verenigt. Ook met Perzen hebben de Turken niets gemeenschappelijk, zij het weer de religie. De Turkse volkeren zijn zeer zeker ook in aantal een zwaar onderschatte bevolkingsgroep. Om hun oorsprong te bepalen moeten we echt veel en veel oostelijker zijn. Namelijk op de steppes van Centraal-Azië tot aan Mongolië toe en zelfs het hedendaagse westelijke deel van China waar de Oergoeren (ook Oergoeien genaamd) wonen zijn in wezen een Turks volk. Met spanning wacht ik af welke rol deze volkeren nog gaan spelen in de (naaste) toekomst. Een zekere expansiedrift kun je hen in ieder geval niet ontzeggen!

Silvia Videler.

Oktober 2006

Home