Het lezen van een reisgids vereist wel

degelijke kennis van hún taalgebruik.

 

 

Na jarenlang me aanvankelijk ‘verlustigd’ te hebben in reisbrochures van allerhande reisbureaus en touroperators, zijn me de ogen zo langzamerhand wel open gegaan. Keer op keer stuitte ik én vele van mijn lotgenoten, op de steeds weer terugkerende foutjes, nou foutjes? Laten we het gewoon noemen zoals het is: klinkklare leugens en ‘(strand)-zand in de ogen strooien.’ Kunt u er alvast aan wennen. Het aanschrijven van de desbetreffende reisbureaus kost u alleen maar tijd, ergernis, papier en portokosten, want het haalt werkelijk niets, maar dan ook helemaal niets uit. Een enkeling stuurt dan nog weleens een standaard voorgeschreven briefje terug, met daarin soms alweer een of meerdere leugens, lees: alternatieve aanbieding, zodat u er wellicht weer intrapt.

 

Toch als u gewapend bent met de kennis van de formuleringen en de begrippen die ‘zij’ hanteren in het beschrijven van plaatsen, hotelaccommodaties en/of appartementen complexen enzovoorts, dan komt u wel wat beter ‘beslagen ten ijs’ en krijgt u ook een wat realistischer beeld, van deze soms door-en-door ‘verrotte’ branche. De enkele betere, zij die wat minder liegen, niet te na gesproken. Maar alle beschreven complexen en bestemmingen zijn: weergaloos, schitterend, prachtig, uniek, rustgevend, zeer natuurlijk en vooral prettig voor kinderen en dit zonder enige uitzondering! Want ook bij diegenen die zo eerlijk mogelijk, in hun optiek althans, de zaken willen weergeven, daarbij ontkom je toch niet aan een schromelijke overdrijving in de voorstelling van zaken. Met name de afstanden die aangegeven worden tot bijvoorbeeld het nabijgelegen strand. De vermenigvuldigingsfactor van vijf is een goede richtlijn. Dan kan het nog wel eens één keertje ietsjes meevallen. Drie honderd meter van het hotel verwijderd is al gauw: een tot anderhalve kilometer in werkelijkheid. Of het o zo pittoreske centrum, op loopafstand. Ja, voor geoefende marathonlopers zeker! Ik wilde op vakantie weet u nog? Rust en géén inspanning! Ook die kamers met uitzicht op zee. Ja, in sommige gevallen klopt dat best. Maar dan moet je toch eerst wel wat halsbrekende toeren uithalen en je nek verrekken om een glimp van die plas water op te vangen.

 

 

 

 

Ook is het zo fijn te lezen dat er in veel gevallen een geldwisselkantoortje aanwezig is, in menig door hen met de grootste zorg uitgekozen hotels. “Ja ja.” Bij elke omwisselingtransactie is het weekloon voor de desbetreffende juffrouw in dat hok weer verzekerd. Trap er niet in en ga naar een erkende bank. Of ga liever nog pinnen. Dan de regelmatige en frequente busdiensten naar de nabijgelegen stad. “Ja, da’s fijn.” Alleen de ‘die regelmaat’ al hé? Om de vier uren is toch ook regelmaat. Niks te zeuren! Maar wat dacht u van die uitgebreide open en lopende buffetten. Na enkele dagen krijg je soms toch echt weleens het ‘donkerbruine’ vermoeden dat u bepaalde zaken gaat herkennen en als u dan echt de ‘diarree’ te pakken heeft dan bent u pas van uw gelijk overtuigd. Ook dat binnenzwembad! Ach, die jacuzzi die u laatst gezien heeft bij uw werkgever, toen hij dat feestje organiseerde, die was toch aanmerkelijk groter, of verbeeldt u zich dan nu maar?

 

Dan nog het aantal sterren door de reisorganisatie toegekend aan uw tijdelijk onderkomen. Nou dat wordt bepaald door die reisorganisatievertegenwoordiger, die tijdens de besprekingen met het hotelmanagement ’s avonds is volgegoten met rum-cola en toen is hij de sterren gaan tellen. Dat was natuurlijk andere rum-cola als die u te drinken krijgt en als het eventueel dezelfde rum is, dan wordt die van u met een ‘vingerhoedje’ gemeten. Daarom bent u ook zoveel zakgeld kwijt en haast nooit aangeschoten en kunt u thuis pochen er zo goed tegen te kunnen. “Ja, kunst!” Kortom lees de bijpassende teksten echt eerst goed door, zeker die slaan op de aangeprezen hotelaccommodatie of die van de appartementen. Besef dat alles met een wel ‘grote korrel zout,’ wat zeg ik?, “nee, een schep zout,” gelezen moet worden. Een gewaarschuwd mens telt voor twee!

 

 

Silvia Videler.

 

November 2006

 

Home